RÓŻEWICZ TADEUSZ – KARTOTEKA

Kartoteka od wielu lat pozostaje ideałem współczesnego dramatu, wciąż żywotnego, obecnego na scenie od swej prapremiery przez ponad trzydzieści pięć lat. Wizja teatralna i forma dramatyczna przy całej oryginalności wyrosły z tradycji dramatu polskiego i nadal posiadają walory inspirujące.

Głównym elementem artystycznym, będącym scenicznym wyrazem dezintegracji osobowości, jest w tym dramacie konstrukcja bohatera i symboliczna przestrzeń sceniczna. Bohater – człowiek bez imienia, a zarazem mający wiele imion, bez nazwiska, bez wieku – raz ma lat 7, 37, to znów 40, bez zawodu – ma ich wiele. Jest więc równocześnie nikim i każdym. Sposób przedstawienia jego biografii (fragmentaryczny), symbolicznie określa tytuł dramatu – jak w kartotece, życiorys i osobowość tego człowieka budują luźne fiszki z zapisanymi informacjami, które nie łączą się w spójną całość.Czyta Janusz Zadura.