Monumentalne dzieło stanowi odzwierciedlenie sytuacji człowieka późnego średniowiecza, czasów wielkich konfliktów – między cesarstwem a papiestwem, mieszczaństwem a szlachtą, a także upadku obyczajów, wiary, Kościoła. Dzieło Dantego, przedstawiające alegoryczną wizję wędrówki poety po zaświatach, poprzez Piekło, Czyściec, aż do Raju, stanowi próbę ukazania zagubionemu “w ciemnym lesie” świata człowiekowi prawdziwej drogi do zbawienia. Jego wędrówka w poemacie jest drogą ku Bogu, a najwyższą formą poznania Stwórcy staje się “miłość, co słońce i gwiazdy porusza”: ta łącząca człowieka z drugim człowiekiem, a także ta, będąca pierwszą przyczyną życia, istotą Boga. To droga duszy do doskonałości, dzieło pełne filozoficznej refleksji, alegorii i metafizyki. Dante jest głównym bohaterem, chociaż należy mieć świadomość, że w poemacie mamy do czynienia z dwoma wcieleniami Dantego po pierwsze bohatera, który wędruje po zaświatach, po drugie narratora, który z perspektywy czasu opowiada historię swojej wędrówki.
- Boska Komedia. Wstęp. Czyta Michał Maciejewski.
- Boska Komedia. Piekło. Czyta Michał Maciejewski.
- Boska Komedia. Czyściec. Czyta Michał Maciejewski.
- Boska Komedia. Raj. Czyta Michał Maciejewski.
