Historia chłopca, który by zapomnieć o żalu, postanowił oszukać siebie i świat. Autobiograficzna powieść Gramelliniego o chłopcu, którym był i o mężczyźnie, jakim się stał.
Dziewięcioletni Massimo musi poradzić sobie z tragedią zbyt wielką jak na małego chłopca – śmiercią matki. Jedyną bronią, jaką dysponuje, jest wyobraźnia. Mieszkając z ojcem, który go nie rozumiał i potrafił rozmawiać z nim tylko o piłce i z nieczułą nianią, Massimo uczy się nowego sposobu funkcjonowania – bez matczynej troski i ciepła ucieka w dziecięcą wyobraźnię. Świat pełen złudzeń wydawał mu się najlepszym schronieniem przed nieprzyjazną rzeczywistością.
Nadszedł jednak czas, w którym Massimo musiał zagłuszyć w sobie żal i na nowo nauczyć się kochać, ale wspomnienie matki pozostaje niezwykle wyraźne. I oto po czterdziestu latach właśnie ono okazuje się nieprawdziwe… Poruszająca, zaskakująca i bajecznie napisana autobiograficzna powieść jednego z najpopularniejszych włoskich dziennikarzy, Massima Gramelliniego. Czyta Hubert Urbański.
W jej pięknych, sękatych dłoniach pojawiła się brązowa koperta. Wręczyła mi ją i powiedziała drżącym głosem:
– Po czterdziestu latach nadszedł czas, żeby ktoś powiedział ci prawdę. (fragment)
