Hanuszkiewicz o sobie Przyjemnie jest powspominać. Szczególnie, gdy wspomnieniami nas raczy głos tak niezapomniany i postać tak szalenie ciekawa i barwna.
Adam Hanuszkiewicz, współtwórca Teatru Telewizji, wieloletni dyrektor Teatru Narodowego, urodził się 80 lat temu (audiobook został wydany w 2004 roku). Do historii przeszły jego hondy z Balladyny, drabina z Kordiana, obrotówka z Wesela, kreacje Olbrychskiego, Rysiówny, Łapickiego, Kucówny i wielu innych wyśmienitych aktorów, których reżyserował.
Atakowany niejednokrotnie przez krytyków teatralnych, uwielbiany przez publiczność. Miłośnik Iwaszkiewicza, Mickiewicza, Gombrowicza, Słowackiego i Dygata, których cytuje w nagraniu. Wspomina Lwów, rodzinne miasto, Wilno lat sześćdziesiątych, Moskwę, gdzie wzruszył się słuchając Wysockiego w pustym pokoju, czasy cenzurowanej wolności… Niepowtarzalna postać, niepowtarzalne historie. Wspaniały głos. Czyta autor.
- “na cmentarzu w sandomierzu rosną osty i badyle…” – Jarosław Iwaszkiewicz
- garbus
- “ptaki w wierzbach się zgęściły…” – Jarosław Iwaszkiewicz
- dzban z malinami – Stanisław Dygat Jezioro Bodeńskie – fragment
- “kwiaty, owoce, liście, książki, szafy, graty…” – Jarosław Iwaszkiewicz
- stare małżeństwo
- vademecum – Witold Gombrowicz Dzienniki, Tom I – fragment
- “narodowi polskiemu pozdrowienie…” – Andrzej Frycz Modrzewski O poprawie Rzeczypospolitej – fragment
- “gołe drzewa, nie ma liści…” – Jarosław Iwaszkiewicz
- przyjemności wszeteczne – Wybór pism filomatów: konspiracja studencka w Wilnie 1817-1823 w opracowaniu Aliny Witkowskiej – fragment
- “nad wodą wielką i czystą…” – Adam Mickiewicz
- cisza
- “kto nieśmiertelną ma w sobie istotę…” – Juliusz Słowacki Samuel Zborowski – fragment
- pan jest piękny
- ПPABДA
- szpak
- “wszystko jest bez sensu, wszystko pogmatwane…” – Jarosław Iwaszkiewicz Piosenka dla zmarłej
